Νυχτερινό παραλήρημα
Άλλη μια νύχτα που περνάω ξάγρυπνη. Πφφ... Τι να κάνω ; Όλα τα δοκίμασα. Τι ζεστό γάλα, τι τσάι, τι κάτι βότανα που 'σου ηρεμούν τα νεύρα' ( όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η μάνα μου :Ρ ) , αλλά τίποτα. Ακόμη το μάτι μου είναι σαν αλανιάρα τρελή γαρίδα. Δεν λέει να κλείσει λιγουλάκι να ξεκουραστώ κι εγώ η έρμη . Αααχ....Κι εγώ που νόμιζα ότι με τόοοοοση κούραση από τις Πανελλήνιες θα έπεφτα ξερή για κανά μήνα. Μακάρι να κοιμόμουν όλη μέρα! Τώρα κοιμάμαι στις 5, ξυπνάω στις μία το μεσημέρι (ναι, ναι, το ξέρω! κρεπάλη! ) κ σέρνομαι μέχρι το επόμενο βράδυ. Έτσι το πάω καθημερινά και , για να πω την αλήθεια, είναι κομματάκι κουραστικό όλο αυτό! Να μου πεις τώρα 'καλά ρε συ, πώς θες να κοιμηθείς ενώ έχεις ξυπνήσει το καταμεσήμερο;' και δίκιο θα έχεις κατά μία έννοια. Τι εννοώ; Είναι απολύτως λογικό να μην με παίρνει ο ύπνος στις 12 το βράδυ, αφού είμαι ξύπνια για λιγότερο από 11 ώρες. Έναν ολόκληρο χρόνο κοιμόμουν μόνο 4 - 5 ώρες την μέρα και τις υπόλοιπες 20 - 19 ώρες ήμουν καθηλωμένη σε μια καρέκλα διαβάζοντας ή έτρεχα να προλάβω τα απανωτά φροντιστήρια. Δωρεάν εκπαίδευση σου λέει μετά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, να διαβάζεις ασταμάτητα, να ξενυχτάς, να μην τρως καλά, και στο τέλος να σου βάζουν ένα κουφό θέμα ( π.χ. αυτομόρφωση Ο_ο ) και να τα παίζεις. Βέβαια, στην Έκθεση τα πήγα τέλεια, έγραψα το δεύτερο καλύτερο βαθμό και γενικά έμεινα ευχαριστημένη από αυτό το μάθημα. Anyway, μιλούσα γενικά. :Ρ Δεν είναι αυτό το point όμως. Για άλλο ξεκίνησα να λέω. Που λες, δεν θυμάμαι να έχω κοιμηθεί καλά - κι όταν λέω καλά εννοώ να κοιμηθώ για αρκετή ώρα και να ξυπνήσω τελείως ξεκούραστη - εδώ και κάτι χρόνια. Βέβαια, απ' ότι μου έχουν πει, είχα πάντα ένα θεματάκι με τον ύπνο. Από μωρό δεν κοιμόμουν πολύ, τους ταλαιπωρούσα αφάνταστα και απορώ πώς δεν με χαπάκωσαν με κανένα ηρεμιστικό. Τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής μου ήταν μαρτυρικά κ για τους γονείς μου και για την γιαγιά μου, αφού μπορούσα να κοιμηθώ μόνο στην αγκαλιά τους κι όχι στο γλυκό μου κρεβατάκι. Μετά, όταν έμαθα να διαβάζω, ζητούσα βιβλία. Πήγαινα σχολείο και είχα τεράστιους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Το βράδυ, ξενυχτούσα και διάβαζα ότι έπεφτε στα χέρια μου. Έτσι, δεν κοιμόμουν καλά. Και μάλλον αυτό θα με κυνηγά σε όλη μου την ζωή. Δεν θα μπορώ να κοιμηθώ όπως πρέπει, την ώρα που πρέπει, γιατί απλά έτσι έχω συνηθίσει...Να άλλο ένα θέμα που θα σχολιάσω σε κάποιο από τα επόμενα posts μου! Για την ώρα θα προσπαθήσω να κλείσω τα μάτια μου και να παραδοθώ στην μαγεία του δροσερού καλοκαιρινού κρεβατιού μου!!
Καληνύχτα σας!
Να έχετε όνειρα γλυκά και απονήρευτα! ;)
χιχι!
Για την ώρα πάρτε ένα νανούρισμα!
Σχόλια