Fighting numbness

Τα "συγνώμη" που δεν μου είπες ποτέ Τα "σε συγχωρώ" που σου έλεγα πάντα Πέφτουν, σπάνε, καίγονται Μέσα στο κενό της ματιάς σου. Ποιο είναι το τίμημα όταν ξέρεις ότι έχασες πια τον εαυτό σου; Πόσα μπορείς να αντέξεις και πόσα μπορείς να χάσεις ακόμα; Αυτοί που θα αντέξουν την απρόσμενη αλλαγή σου είναι εκείνοι που σ' αγαπάνε έτσι όπως είσαι, ότι κι αν είναι αυτό. Αυτοί που κατανοούν κάθε πτυχή του εαυτού σου και της μελαγχολίας σου, ακόμα και του ψεύτικου χαμόγελου σου. Αυτοί που θα έκαναν πολλά για να γεμίσουν τα κενά σου. Όλοι οι υπόλοιποι απλά θα αδιαφορήσουν. Μπορεί ούτε καν να καταλάβουν ότι άλλαξες. Αλλά κι αν το καταλάβουν, σίγουρα δεν θα τους κάνει αίσθηση. Δεν θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τους λόγους της μικρο-κατάθλιψής σου. Το μόνο που θα κάνουν είναι να σου τονίζουν με τον μοναδικό ειρωνικό τους τρόπο αυτά που ήδη ξέρεις, αυτά που ίσως σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Όχι, δεν μιλάω εκ πείρας και όχι, δεν είναι σπόντα σε κανέναν αυ

Κατατρεγμένος από θεούς και δαίμονες Φοβισμένος και μόνος Μαχητής της ζωής για πάντα με πληγωμένα χέρια και σκισμένα φτερά Ένας πραγματικός έκπτωτος άγγελος Δίνεις την δική σου παράσταση Μα δεν είσαι ο πρωταγωνιστής Μισός από τα χτυπήματα με πάνλευκα μάτια και μαύρες αισθήσεις Δεν σε προσέχει κανείς Δεν σε βοηθάει κανείς να σταθείς στα πόδια σου Σε απορρίπτουν άδικα Σε αποφεύγουν Όλοι αυτοί, μαζί τους κι εγώ -το ξέρω, λάθος μου- Θα έρθεις όμως κάποια μέρα, θα το δεις Που οι ζητιάνοι της αγάπης σαν κι εσένα Θα ζείτε όπως σας αξίζει, αλήθεια Και το όνειρο σου θα είναι πια πραγματικότητα Ταπεινός όπως πάντα, σκύβεις να ζητήσεις μια χούφτα συμπόνια Σε παρατηρώ από μακρυά Ντρέπεσαι που το απαιτείς με τέτοιο τρόπο Μα έτσι επιβιώνεις Σε φοβάμαι, τρέμω από την δύναμη της απελπισίας σου Με κάνει να θέλω να φύγω Κι ας χαθείς στην επόμενη στάση Σε αγνοώ μα δεν φεύγεις Υπήκοός μου πισ

Τι γίνεται Lilith; Τι σου συμβαίνει; Δεν σε αναγνωρίζω πλέον. Τι έγινε στην παλιά, καλή και πρόσχαρη κοπέλα; Πού πήγε; Αλήθεια, τι της έκανες; Γιατί είσαι τόσο απόμακρη πια; Ω Lilith, πάντα το ήξερα ότι μου κάνεις κακό, ότι πράγματι είσαι κάτι σκοτεινό που ρουφάς γουλιά γουλιά την ύπαρξή μου. Γιατί σε άφησα να με κερδίσεις; Γιατί δεν είδα πόσο πολύ με επηρεάζεις; Θα μπορούσα να είχα προβλέψει το κακό τέλος και να έκανα κάτι για να το αποτρέψω. Αλλά εσύ με άφησες να νομίζω ότι όλα είναι μια χαρά, ότι μόνο οι άλλοι αλλάζουν και φταίνε... Με άφησες να ζω μέσα σε ένα ατελείωτο παραμύθι με κακές μάγισσες και δράκους και τέρατα, που όλοι θέλουν το κακό μου. Με άφησες να σε νομίζω θύμα, γλυκιά μου Lilith... Και τώρα που βλέπω τι πραγματικά είσαι και τι με έχεις καταντήσει, τώρα δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά να σε σκοτώσω... Ναι, θα σε σκοτώσω. Μα πώς να το κάνω αυτό όταν με κοιτάς με αυτά τα λυπημένα μάτια; Πώς να δώσω ένα τέλος σ' αυτή την σχέση; Νόμιζα ότι ήμασταν μαζί σ' αυτ

They're picking up pieces of me While they're picking up pieces of you In a bag you will be before the day is over Were you looking for somewhere to be? Were you looking for someone to do? Stupid me to believe that I could trust in stupid you And on the back of my hand Were directions I could understand Now that old buzzer Johnnie Walker Has gone and ruined all our plans Our best made plans Don't leave me here to pass for time Without a map or road sign Don't leave me here my guiding light 'Cause I, I... Wouldn't know where to begin I ask the Kings of Medicine They're picking up pieces of me While they're picking up pieces of you Lying on ice you will be before the day is over So case and point may be That you never thought it through Stupid me to believe I could depend on stupid you And on the tip of my tongue Were words that always came out wrong 'Cause they were drowned in Southern Comfort And left to dry out in the sun The noon day sun