Fighting numbness

Ανοίγω τα μάτια μου. Ταβάνι. Κόκκινοι τοίχοι. Κόκκινη καρδιά. Σηκώνομαι. Πονάω. Πιάστηκα; Μπα. Δεν πονάει το κορμί μου. Περπατάω. Ανοίγω την πόρτα. Φως. Κλείνω τα μάτια. Πφφφ... Ακόμη να το συνηθίσω. Δακρύζω. Πού είσαι να σκουπίσεις τα δάκρυά μου; Μου λείπεις. Κοιτάω το ρολόι. 12.30. Πανικός. Δεν προλαβαίνω. Ξεχάστηκα. Γυρίζω νωχελικά στο δωμάτιο. Ντουλάπα. Ρούχα. Παπούτσια. 12.50. Πώς περνάει έτσι η ώρα; Ξανά πανικός. Μου λείπεις. Χτενίζω τα μαλλιά μου. Βάζω λιποζάν. Κεράσι. Μμμ... Το αγαπημένο μου. =) Πάω να φύγω. Που πάω χωρίς κινητό; Μου έχεις πάρει το μυαλό. Έρωτας. Μου λείπεις. Κινητό. Κλείνω την πόρτα. Γεια σου μαμά, φεύγω. Επόμενο στενό. Τρέχω. Κεντρικός δρόμος. Πού είναι τα ταξί όταν τα χρειάζεσαι. 13.10. Δεν θα προλάβω. Κουνάω νευρικά τα χέρια μου. Συνήθεια. Ταξί. Φανάρι. Πάτα γκάζι άνθρωπε μου. Ανυπομονησία. Καρδιά. Χτυπάει δυνατά. Γρήγορα. Κι άλλο φανάρι. Θεέ μου. Δεν θα φτάσω ποτέ. Γκάζι λέμεεεεε. Θυμός. Βρισιές στον οδηγό. Επιτέλους. Σχολείο. Παιδιά. Άγνωστα και ασήμαντα

Ανάμεικτα συναισθήματα σήμερα. Χαρά, ευτυχία, ανακούφιση, έρωτας. Αλλά και θλίψη, θυμός, αγανάκτηση, μια θιγμένη προσωπικότητα, η δική μου. Αλλά ας τα πάρω ένα ένα. Ακολουθεί το πρώτο κομμάτι της σημερινής ανάρτησης, το "κόκκινο" κομμάτι...=) Ήρθες στην ζωή μου τόσο ξαφνικά, με έκανες να νιώσω σημαντική, ότι αξίζω. Μου ζήτησες μια ευκαιρία και στην έδωσα. Γιατί μου αρέσεις. Και το αξίζεις. Ξέρω ότι μπορώ να σου δώσω όσα χρειάζεσαι, είμαι έτοιμη να σε κάνω ευτυχισμένο. Τώρα, ξέρω ότι θα δεις την δημοσίευση και θα χαμογελάς...=) Ναι,ναι,είπαμε,είσαι το ναρκωτικό μου. <3 Κι αν είναι στο χέρι μου θα σε κρατήσω όσο με θες κι εσύ κι ακόμα περισσότερο. :* Είναι ακόμα πολύ νωρίς αλλά διαισθάνομαι ότι αυτή η σχέση έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις. Περνάμε καλά μαζί, έτσι δεν είναι babe;; ;);) Και στο υπόσχομαι, δεν θα είμαι τόσο σφιγμένη γενικά...u know what I mean...;);)  Σ' ευχαριστώ για όλα αγάπη μου... *Πφφ...το αγάπη μου ακούγεται λίγο κοινότυπο ε;; xD Και τώρα το δεύτερ

Ερωτική συμβατότητα Ζυγού - Δίδυμου  Όταν ο Δίδυμος συναντηθεί με τον Ζυγό, νιώθει ότι βρίσκεται μπροστά στον σύντροφο που περίμενε πάντα. Ζώδια του αέρα και τα δύο, μπορούν να συζητούν και να κάνουν σεξ όλη τη νύχτα. Ο Δίδυμος θα λατρέψει την ομορφιά και τη φυσική χάρη του Ζυγού, αναγνωρίζοντας σε αυτόν έναν ισότιμο σύντροφο με τον οποίο μπορεί να έχει μια μακροχρόνια σχέση. Ο Ζυγός λατρεύει τη συζήτηση, τις εξόδους και το σεξ με τον Δίδυμο. Πρόκειται για έναν πολλά υποσχόμενο συνδυασμό που αγαπά τις βόλτες, τις εκδρομές και τα ταξίδια. Ο Δίδυμος θα πρέπει να εκφράσει όλο τον ρομαντισμό του για να κρατήσει τον αισθησιακό Ζυγό. Ο Ζυγός απλά θα πρέπει να διατηρήσει τη χάρη και την ομορφιά του. Όσον αφορά το πώς προβλέπεται να πάει αυτή η σχέση, αυτό θα το δείξει μόνο ο χρόνος! Εάν πάντως το ζευγάρι αυτό βρει το δρόμο του, θα νιώσει ευτυχισμένο και ικανοποιημένο σε όλους τους τομείς. ^^^ Ζητείται πιστός Δίδυμος που να πέσει ξερός όταν με πρωτοδεί. Τιμή συζητήσιμη. Δεν δεχόμαστε μεταχε

Πφφ... Δεν ξέρω τι να κάνω. Άλλη μια μέρα θα περάσει με εμένα κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι, όχι το δικό μου αυτή την φορά. Ναι, ναι. Σε λίγη ώρα θα πάω στο σπίτι μιας φίλης για να την παρηγορήσω. Δύσκολος ο χωρισμός. Βέβαια, τώρα που το βλέπω από άλλη οπτική γωνία, είμαστε πολύ εγωιστές μερικές φορές. Χωρίσαμε. Ε, και; Αν άξιζε η σχέση δεν θα τελείωνε... Και πες ότι άξιζε. Νταξ, μπορεί να συμβεί κι αυτό. Αλλά τουλάχιστον πρέπει να το ξεπερνάμε και να σκεφτόμαστε ότι ήταν καλό όσο κράτησε. Γιατί τίποτα δεν κρατά για πάντα. Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πάντα κάποιον κοντά μας. People always leave... Και αν το έχουν αποφασίσει, δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε γνώμη και να τους αναγκάσουμε να μείνουν εδώ... ............. Χμμμ... Τι έλεγα; Α, για τους χωρισμούς... Ναι, Πάντα πονάνε, είτε το τέλος το λέει ο άλλος, είτε εσύ. Κι όταν μεν, δεν το αποφάσισες εσύ, πονάς, κλαις θυμώνεις, κατηγορείς τον εαυτό σου και ψάχνεις να βρεις τα ανύπαρκτα λάθη σου. Αλλά κάποτε το ξ

Μισή ώρα γράφω και σβήνω. Σβήνω και γράφω. Είμαι τόσο μπερδεμένη πλέον. Έχω τόσα να γράψω αλλά μάλλον δεν θα γράψω τίποτα τελικά. Μια άκυρη και χωρίς ουσία δημοσίευση, έτσι για να ξέρετε ότι ζω και ότι υπάρχω ακόμη. Η επιβίωση κατάντησε πολύ δύσκολη. Υπερβάλλω; Μπααα... Όλη μέρα κλεισμένη στους τέσσερις κατακόκκινους τοίχους του δωματίου μου, δεν έχω τι να κάνω. Έτσι σκέφτομαι. Κάτι τέτοιες μελαγχολικές και μοναχικές μέρες, αρχίζω την φιλοσοφία για την ζωή, τα λάθη, τις επιλογές και την αγάπη. Αγάπη... Παράξενη λέξη ε; Λατρεία, πόνος, θυμός, απογοήτευση, πάθος, εμμονή. * 3 τέταρτα αργότερα* Νιώθω τόσο απογοητευμένη που ούτε καν μπορώ να συνεχίσω το διαβολεμένο ποστ. -.- Λες και το πληκτρολόγιο αδρανεί κάτω από τα κρύα δάχτυλά μου. Λες κι αισθάνεται κι αυτό τόσο μόνο που αρνείται να υπακούσει στις ευγενικές διαταγές μου. Καληνύχτα, λοιπόν. Πάω να βυθιστώ στο κρεβατάκι μου. Πάω να ξεχάσω...

Πάλι σε σκέφτομαι. Ακόμα μια μέρα θα περάσει με το πρόσωπό σου παντού. Βυθίζομαι στα σκοτεινά κύματα της σελίδας πατώντας απάνω τους για να εκφράσω τι αισθάνομαι για σένα Αφού δεν γίνεται να σου πω τις σκέψεις μου. Αν τολμήσω να ξεστομίσω τι νιώθω για σένα, Αν ξεκινήσω να σου περιγράφω την  αγάπη μου Θα φύγεις μακρυά και το ξέρω. Θα φοβηθείς Θα απομακρυνθείς... Χωρίς να το θέλεις... Αλλά έτσι θα γίνει. Κι εγώ θα μείνω εδώ, Μόνη κι απροστάτευτη Απροστάτευτη και μόνη Να παρακαλάω να με προσέξεις Αλλά όχι, δεν θα μ' αγαπήσεις όπως σ' αγαπώ εγώ. Ποτέ... Είμαστε φίλοι άλλωστε. Έτσι θα υπομένω πάντα τις αγάπες σου, Τους ουτοπικούς και ανεκπλήρωτους έρωτες σου, Το πάθος σου για την δική σου Ωραία Ελένη, όχι για μένα... Θα υπομένω για σένα, μόνο για σένα. Γιατί σε λατρεύω κι ας μην το ξέρεις... Γιατί δεν ζω μακρυά σου κι ας μην το μάθεις ποτέ... * * Αυτό είναι αφιερωμένο στον γιατρουδάκο... Αν και προσπαθώ και  νομίζω ότι έχω ξεφύγει πλέον από αυτά που έν

Σε είδα... Συναντηθήκαμε με την παλιά αγαπημένη παρέα την προηγούμενη Δευτέρα. Αρχικά ήμασταν η Μαριλένα, η Μαρία κι εγώ. Μετά ήρθε ο Λ κ τελευταίος εσύ. Θυμάμαι που φώναζε η Μαριλένα στην Μαρία, πριν έρθεις, να αλλάξουμε θέσεις, για να μην καθήσω δίπλα σου, για να μην πάω το βράδυ στο σπίτι και γίνω χάλια ξανά. 'Έκανα την ήρεμη, ότι δεν με ενδιαφέρει, καθόμουν ψύχραιμη στην θέση μου κι αρνιόμουν να σηκωθώ. Είπα ότι θα είμαι μια χαρά αλλά μονό εγώ ήξερα πως έτρεμε το φυλλοκάρδι  μου από την αγωνία και τον φόβο ότι θα ξαναπέσω στην απελπισία και το άσπρο κενό του κακόμοιρου μπλογκ μου. Αλλά θα το ρίσκαρα. Γιατί έμαθα να ρισκάρω στην ζωή μου "αγάπη" μου... Έτσι κάθησα εκεί και περίμενα να έρθεις... Και ήρθες. Ήσουν όπως πάντα, όπως σε είχα συνηθίσει έναν ολόκληρο χρόνο. Χαρούμενος, χαμογελαστός, με την απίστευτα υπέροχη ειρωνεία σου και αυτό το βλέμμα σου... Ήρθες... Σηκώθηκα, με χαιρέτησες, με φίλησες, αγκαλιαστήκαμε. Και ξαφνικά, η καρδιά μου είναι ήρεμη ξανά. Δεν φοβάμ