Fighting numbness

Ευάλωτος και μόνος Ανένδοτος σχεδόν στα πάντα Κλεισμένος στο εγώ σου Πληγώθηκες από πολλούς Υπερεκτίμησες ανθρώπους που δεν άξιζαν Ένιωσες την γη να γκεμίζεται κάτω από την αναπνοή σου Ίσως να έκλαψες Να θύμωσες Να πείσμωσες Σίγουρα πάντως ορκίστηκες με έναν όρκο ανυπέρβλητο με μάτια που λαμπήριζαν από οργή Ορκίστηκες να μην εμπιστευτείς ξανά Να μην πιστεύεις κανέναν και τίποτα Να μην ανοίγεσαι Ύψωσες ένα συρματόπλεγμα γύρω από τον κόσμο σου Και δεν αφήνεις κανέναν να περάσει Να σε γνωρίσει Να σε κάνει δικό του άνθρωπο 'Υψωσες αυτό το απαίσιο συρματόπλεγμα Ως ένδειξη προστασίας του εαυτού σου Προστασία από τι? Από εμάς Μα είναι τόσο ειρωνικό ... Κι αν κάποιος αξίζει πραγματικά να τον γνωρίσεις? Τι θα γίνει αν θέλει απεγνωσμένα να μπει μέσα? Να σκίσει τα τείχη σου με τον έξω κόσμο? Να σε κάνει να του ανοιχτείς? Και τι θα γίνει όταν από την πολλή προσπάθεια Ματώσουν τα χέρια του? Κι εκείνος δεν το βάζει κάτω Γιατί αλήθεια πιστεύει σε σένα Πραγματικά θέλει να σε γνωρίσει Και δεν έχ

-If I were a month, I’d be September -If I were a day of the week, I’d be Friday -If I were a time of day, I’d be midnight -If I were a planet, I’d be the earth -If I were a historical figure, I’d be Marie Curie :P -If I were a sea animal, I’d be a starfish -If I were a liquid, I’d be blood -If I were a direction, I’d be north -If I were a piece of furniture, I’d be a bed -If I were a gemstone, I’d be amethyst -If I were a tree, I’d be an almond -If I were a flower, I’d be a rose -If I were a tool, I’d be a pair of scissors -If I were a kind of weather, I’d be the heavy rain -If I were an emotion, I’d be stress -If I were a musical instrument, I’d be a piano -If I were a color, I’d be dark blue -If I were a fruit, I’d be a cherry -If I were a sound, I’d be rustling leaves -If I were an element, I’d be hydrogen -If I were a car, I’d be a convertible -If I were a cartoon, I'd be Snow White Queen -If I were a food, I’d be a pizza

... ...... EVEN WHEN THEY'RE GONE Αφιερωμένο...:'(

Τόσο ευάλωτος, τόσο μόνος Ψάχνεις για αγάπη και φροντίδα Σιωπή παντού Νιώθεις νεκρός Όλα είναι τόσο ψεύτικα Κενό Τίποτα δεν μπορεί να σε γεμίσει Να γεμίσει το εγώ σου Τίποτα δεν μπορεί να σε αγγίξει Να αγγίξει την ψυχή σου Υπάρχει κάποιος που σιγοτραγουδά την μελωδία της καρδιάς σου Ακούς; Τι φάλτσο τραγούδι..., σκέφτεσαι Αλήθεια. Αλλά προσπαθεί. Προσπαθώ. Άσε τα συναισθήματα να σε πλημμυρίσουν Μόνο έτσι θα λυτρωθείς Δώσε το φορτίο σε κάποιον άλλο. Κουβαλάς αμίλητος τον πόνο Χωρίς να παραπονιέσαι ούτε λεπτό Άσε με να σε αγγίξω Θα προσπαθήσω να μην σε πληγώσω Το υπόσχομαι Απλά άσε με να ταξιδέψω λίγο στον κόσμο σου

Καλησπέρα. Ναι, πάλι εδώ. Και πάλι μόνη. Μου λείπουν πολλά πράγματα. Κυρίως αυτά που είχα και έχασα. Συχνά πυκνά, αναρωτιέμαι τι συνέβη και χάθηκαν όλες οι ωραίες στιγμές, όλοι οι πολύτιμοι άνθρωποι από την ζωή μου. Μήπως το λάθος ήταν δικό μου; Μήπως τελικά φταίω περισσότερο απ' όσο φαντάζομαι; Κι αν θέλω να φέρω όλα αυτά πίσω, τότε θα γίνει δεκτή η συγνώμη μου; Κάθε άνθρωπος που περνά από την ζωή μου με βλέπει και κάτι διαφορετικό από μένα. Ανάλογα με την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα του, του αποκαλύπτω ότι θεωρώ απαραίτητο να ξέρει για μένα. Όχι, δεν υποκρίνομαι, δεν θα το έλεγα. Απλά, έχω πολλά πρόσωπα. Είναι μια μορφή αυτοάμυνας, ένα είδος προσωπικής προστασίας γιατί πάντα οι άνθρωποι φεύγουν. Και ΠΑΝΤΑ παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι από σένα, από μένα, από τον καθένα μας. Και αυτό γίνεται μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι στέκεσαι άδειος μπροστά στο πλήθος, μόνος, ανίκανος να δώσεις το οτιδήποτε γιατί πολύ απλά δεν έχει απομείνει τίποτα να δώσεις. Και τότε, κάτι τέτοιες μίζ

Φωνάζω. Αλλά όχι, δεν με ακούς. Δεν με ακούει κανείς. Μιλάω αλλά είναι σαν να σωπαίνω. Το στήθος μου βράζει από τα ουρλιαχτά. Πάει να σπάσει. Πονάω. Η φωνή σου στοιχειώνει το είναι μου, έστω κι αν δεν είσαι εδώ πια. Ζαλίζομαι. Κλείνω τα μάτια μου για να ηρεμήσω. ... Καμία αλλάγη. Πεισματικά, τα ανοίγω. Μα, για κοίτα. Υπάρχει ένας καθρέπτης εκεί πίσω κρυμμένος. Στέκομαι μπροστά του. ... Οοο...Πάλι αυτές οι φωνές. Η έντασή τους με πληγώνει. Πιάνω το στομάχι μου, πέφτω κάτω. Διπλωμένη στα δύο από τον πόνο.. Κοιτάω τον καθρέπτη. Δεν δείχνει εμένα πια. Συνεχίζει να δείχνει μια χαμογελαστή, ταπεινή, άχαρη κοπέλα που κοιτάξει ποιος ξέρει τι... ... Α,ναι, την ξέχασα. Είναι η μάσκα μου.

Αυτό το έγραψα καθώς περίμενα τον θείο μου να έρθει να με πάρει από το λιμάνι για να με πάει να πάρω δωράκι για τον Λευτέρη μου, που γιόρταζε <3 ----------- Περιμένω τον θείο μου στο λιμάνι. Εγώ κι άλλοι 4 άνθρωποι. Ερημιά. Μόλις ήρθε το καραβάκι. Είναι ένα μουντό κρύο απόγευμα Τετάρτης. Τα πόδια μου είναι παγωμένα κι η μύτη μου στάζει αργά και βασανιστικά, τόσο βασανιστικά που εύχομαι να κοκκαλώσει για να μην στάζει πια. Τρέμω από τον άνεμο που φυσάει ανάμεσα στα δάκτυλα, στα πόδια, στον λαιμό μου. Τις τελευταίες μέρες νιώθω ότι δεν υπάρχω, δεν αισθάνομαι, δεν ζω. Μέρα με την μέρα, γίνομαι πιο αδρανής και μου διασμένη μέσα στον κόσμο. Αποστασιοποιούμαι εύκολα,δεν λέω... Αλλά τώρα πια έχω αρχίσει να μην νιώθω τίποτα, να είμαι αναίσθητη. Απ' την μια, αυτό είναι καλό. Δεν μπορώ να πληγωθώ, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ για τίποτα απ' την στιγμή που δεν αφήνω να με πλησιάσει κανείς. Αλλά μήπως γίνομαι παράλληλα εύθραυστη κι έτσι δίνω στους άλλους την δυνατότητα

Ναι, είπα ότι θα γράψω την τελευταία ανάρτηση του χρόνου παραμονή πρωτοχρονιάς αλλά απ' ότι φαίνεται δεν έγραψα τίποτα! Δεν πρόλαβα! :Ρ Έτρεχα για ψώνια της τελευταίας στιγμής πάλι! Καλή χρονιά λοιπόν, ευτυχισμένο το νέο έτος και μπλα μπλα μπλα.... Μην τα ξαναλέμε! Το σημερινό ποστ θα είναι σχετικά μικρό, γιατί δεν προλαβαίνω λόγω διαβάσματος να γράψω πολλά. (Η εξεταστική γελάει από τώρα με τις βλακείες που θα γράψω! 0.0) Λοιπόν, δεν έχω και πολλά να πω. Ακόμα, δεν έχουμε τελειώσει το καινούργιο σπίτι, έχουμε δουλειές με φούντες! :/ Ελπίζω να τελειώσει σύντομα! Ο χρόνος μπήκε σχετικά καλά :) μακάρι να συνεχιστεί έτσι! <3 ..... Μόλις τώρα, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω έμπνευση. Και βαρέθηκα να γράφω το μακρύ μου και το κοντό μου σε ένα κακόμοιρο μπλογκ... Θα γίνει πιο καλλιτεχνικό, το υπόσχομαι! :D Μέχρι τότε, (μέχρι να μου έρθει η έμπνευση ντε!) σας φιλώ γλυκά! :) Καλά να περνάτε ^.^