Fighting numbness

Λένε ότι όταν χωρίζεις από μία σοβαρή σχέση, χρειάζεσαι το 1/3 του χρόνου που ήσασταν μαζί για να το ξεπεράσεις. Αν όμως, θες να ξεπεράσεις κάποιον που δεν σου έδωσε ποτέ πραγματικά σημασία, πόσο χρόνο χρειάζεσαι; Χρειάζεσαι, άραγε, λιγότερο από το 1/3 του χρόνου που τον ήθελες, επειδή ποτέ δεν μοιράστηκες την ζωή σου μαζί του; Ή μήπως χρειάζεσαι περισσότερο, επειδή δεν τον ένιωσες ποτέ...; Εμπνευσμένο και αφιερωμένο :)

Τα γράμματα χοροπηδάνε στο λευκό κενό της σελίδας Ένας ατυχής συνδυασμός ποτού και απαγορευμένου τσιγάρου Τέλη Φλεβάρη. Ένας αργοπορημένος χειμώνας φτάνει Με τα κρύα του, τις βροχές και τα χιόνια του Με τις ομπρέλες και τις βρεγμένες συνειδήσεις των περαστικών Όχι, δεν είναι το κρύο που με πειράζει Είναι που δεν το ζω μαζί σου γιατί είσαι πάλι μακρυά Οι σταγόνες της ψυχής σου πέφτουν αργά και βασανιστικά Πάνω στις πληγές της καρδιάς μου Τις μουδιάζουν Και δεν νιώθω πλέον πόνο γιατί με γιατρεύεις εσύ Και δεν στεναχωριέμαι για το κρύο των ανθρώπων γιατί με συντροφεύεις εσύ Κι αν φύγεις Αν χαθείς έτσι ξαφνικά Όπως ήρθες Θα 'ναι σαν να χαράζεις το όνομα σου στις αναμνήσεις μου Αγαπάω τις αναμνήσεις Αυτό να το θυμάσαι ... Κάνει κρύο πάλι έξω Κι εγώ εδώ, μόνη Τυλιγμένη με την συνείδησή μου, που καίει από τις τύψεις και τα λάθη μου Εδώ Να νοσταλγώ χαμένες αγάπες και παλιές φιλίες και αγαπημένες στιγμές Γιατί όσο δεν είσαι εδώ, σκαλ

Ότι χρειάζομαι είναι...  Ένα καλημέρα κ ένα καληνύχτα κάθε μέρα για να σε νιώθω δίπλα μου      Ένα " τι κάνεις; " όταν με σκέφτεσαι        Μια αγκαλιά όταν δεν είμαι καλά αλλά προσποιούμαι ότι είμαι           Θέλω να είμαι εδώ για σένα και να είσαι εδώ για μένα Θέλω να με σκέφτεσαι        Θέλω να περνάω τις μέρες μου μαζί σου χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο Και θέλω να θέλεις κ εσύ το ίδιο Μ' αρέσει όταν ζηλεύεις    Όταν θυμώνεις        Κι όταν προσπαθείς να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο Σ' αγαπάω για αυτό που είσαι, ότι κι αν είναι αυτό. Και θέλω να μου λες " σ' αγαπάω ", όχι " σ'αγαπώ ", δεν μου φτάνει. Σε χρειάζομαι εδώ       μαζί μου Για να μου λες τα προβλήματα σου Και να σου λέω τα δικά μου Για να σε νιώθω πάντα μαζί μου                            Δεν μου αρκεί να σε σκέφτομαι Έγινα κατανοητή; :)

Ακόμα κι αν φύγεις Και πας μακρυά Και σβήσεις το παρελθόν σου Ξεκινήσεις μια καινούργια ζωή Κάπου που θα είσαι μόνος και άγνωστος Και απαλλαγμένος από κάθε πράξη και ενοχή σου Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι έτσι θα ξεκινήσεις πάλι από το μηδέν Και δεν θα σε βασανίζουν τα λάθη που έκανες και οι προδωσίες που αντιμετώπισες Ακόμα και τότε, θέλω να ξέρεις ότι δεν αλλάζει τίποτα. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Σιχάθηκες την ψευτιά και την προδωσία. Ναι. Και τι περιμένεις; Εκεί που θα πας, όλοι θα σου φέρονται καλά και θα τους εμπιστεύεσαι;  Οι τύψεις όσων έκανες και οι ανασφάλειες για όσα σου έκαναν Δεν σβήνονται έτσι απλά εαυτέ μου. Γι' αυτό σταμάτα και ζήσε την ζωή σου όπως σου δόθηκε. Εδώ. Μαζί μου.

Έτυχε πριν λίγο να κοιτάξω κάποια παλιά ποστ μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι περήφανη για αρκετά από αυτά. Δεν είναι ότι μετάνιωσα, απλά θα μπορούσα να είχα προλάβει καταστάσεις που δεν ωφέλησαν κανέναν, μόνο κακό έκαναν. Είχα αναφέρει κάποτε ότι μ' αρέσει να γράφω για θλιβερά πράγματα, έστω κι αν δεν είμαι εγώ η ίδια λυπημένη για κάτι. Έχω την τάση να αντλώ όλα τα αρνητικά συναισθήματα και να τα μετατρέπω σε κάτι πιο "ποιητικό". Δεν έγιναν και λίγα τον τελευταίο καιρό. Δεν ξέσπασα ούτε μια στιγμή. Παραπονιόμουν λίγο κάθε τόσο, αλλά τίποτα παραπάνω. Ώσπου ήρθε μια μέρα που βγήκα εκτός εαυτού. Ήμουν τόσο νευριασμένη με μένα και τις βλακείες που έκανα, απογοητευμένη με την εξεταστική, στεναχωρημένη με την μετακόμιση, σκασμένη με τους καβγάδες με τους πάντες που το μόνο που μου έφτανε ήταν μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Και έφτασε την ίδια μέρα. Ένιωσα σαν να μην είχα κανέναν δίπλα μου, κανέναν να με στηρίξει τώρα που είχα χάσει δυο σημαντικούς ανθρώπους. Λέ

Κάθομαι στο παράθυρο Η βροχή χτυπάει το τζάμι Με προσκαλεί σε έναν ακόμα χορό απόψε Και ξαφνικά, χωρίς καν να το σκεφτώ Βρίσκομαι απλός παρατηρητής της ζωής μου Ή μήπως έτσι ήμουν πάντα; Κοιτάω το σώμα μου -άδειο από ψυχή συναισθήματα λογική- Στέκεται εκεί άβουλο και μόνο Αλήθεια τώρα, γιατί το κάνεις αυτό; Ένας κόμπος στον λαιμό μου Προσπαθώ να μην δακρύσω Τι να κάνω τώρα; Τι πρέπει να πω; Γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα; Αναπάντητα ερωτήματα Η βροχή χορεύει γύρω μου Και τα λουλούδια έχουν μαραθεί πια Τα δάκτυλά μου νευρικά τακτοποιούν μια τούφα απ' τα μαλλιά μου Ένας κρύσταλλος πέφτει και σπάει Πόσο με τρομάζει ο ήχος του Φοβάμαι καρδιά μου κι εσύ δεν είσαι εδώ Έφυγες Σε άφησα να φύγεις Η βροχή σταματά απότομα Η νεκρική σιωπή που επικρατεί θολώνει το μυαλό μου Μηχανικά σηκώνομαι και βγαίνω στο μπαλκόνι Όλα είναι υγρά, το τραπεζάκι, οι καρέκλες,  το τασάκι με τα ξεχασμένα αποτσίγαρα σου Δεν σκέφτομαι καθαρά Δεν μπορώ Προσπαθώ να συμπεριφερθώ φυσιολογικά Μα η απουσία της αγαπημένης μ

Είχα σκοπό σήμερα να κάνω μια anti-valentine's ανάρτηση αλλά με κάλυψε πλήρως η  AmeLie  με το πραγματικά υπέροχο ποστ της. ( πατήστε  εδώ  για να το διαβάσετε! ) Αλλά επειδή δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω, θα προχωρήσω στο επόμενο θεματάκι που έχει δημιουργηθεί το τελευταίο τετράμηνο, χωρίς να ξέρω τον λόγο ( μπορώ να τον υποψιαστώ όμως ). Πάει πακετάκι με την μετακόμιση και τους λόγους για τους οποίους μετακομίζουμε. Ναι, όλα μαζί. Δεν αρνήθηκα ποτέ ότι άλλαξα, ότι δεν είμαι όπως παλιά. Θα ήταν τεράστιο ψέμα αν το έκανα, δεδομένης της κατάστασης. Φυσικά όλοι αλλάζουμε, εξελισσόμαστε, γινόμαστε χειρότεροι, βελτιώνουμε την συμπεριφορά μας, γινόμαστε jerks και bitches. Και όλα αυτά για να επιβιώσουμε και να αντιμετωπίζουμε τις κακοτοπιές. Θα ήμουν το λιγότερο εγωίστρια και σκύλα αν καθόμουν να αναλύσω με λεπτομέρεια το τι συνέβη και να ξεσπάσω σαν υστερικό πάλι εδώ. Γενικότητες λοιπόν για να μην στεναχωρήσουμε κανέναν. Άλλαξα που λες. Και άλλαξα δυστυχώς προς το χειρότερο. Σε

Όπως όλοι διαπιστώσατε, άλλαξα πάλι την εμφάνιση του μπλογκ, για 302η φορά!  Δεν ξέρω, τον τελευταίο καιρό έχω διάθεση για πολλές αλλαγές. Θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω σε πράγματα που έκανα και να πω όχι, σε πράγματα που δεν έκανα γιατί φοβήθηκα και να τα δεχτώ με όλη μου την ψυχή.  Γιατί τελικά ίσως να μην μου ξαναδωθεί η ευκαιρία να τα κάνω.  Ίσως σπατάλησα τόσες ευκαιρίες για να μείνω μέσα στους κανόνες.  Ίσως απογοήτευσα ανθρώπους που αγαπάω για να ικανοποιήσω άλλους που ούτε καν νοιάζομαι γι' αυτούς. Γιατί μπορεί να σ' αγαπάω όσο τίποτα άλλο αλλά δεν θα στο πω ποτέ. Φοβάμαι άλλωστε. Φοβάμαι ότι θα το εκμεταλλευτείς και θα με αφήσεις. Μόνη μου. Ξανά.  Ναι, είμαι κότα. :) Αλλά δεν θα στο πω... Μιλούσα για αλλαγές και πάλι κατέληξα να μιλάω για σένα. Είδες τι έχεις κάνει; Δρομολογείς την σκέψη μου σε μονοπάτια που οδηγούν μόνο στον δικό σου κόσμο, στα δικά σου χέρια, στα δικά σου μάτια. Αλλαγές... Πάσης φύσεως. Από αλλαγές στην εμφάνιση μέχρι αλλαγές στην συμπεριφορά και σ

Χειμώνας και κρυώνω Είμαι τόσο μόνη χωρίς εσένα Προσπαθώ να σε νιώσω λίγο κοντά μου Αλλα εσύ πουθενά Κρύβεσαι πάλι πίσω από φτηνές δικαιολογίες Ποτέ δεν προσπάθησες να ζεστάνεις την καρδιά μου Να ακούσεις πώς χτυπά η καρδιά μου για σένα Όχι ότι δεν μπορούσες Απλά δεν ήθελες Και όλα αυτά τα συναισθήματα που νιώθω Θα μείνουν στοιχειωμένα Γιατί με άφησες χωρίς ούτε ένα αντίο Γιατί τώρα σ'αγγαλιάζει κάποια άλλη Και σου λέει όσα δεν μπόρεσα να σου πω εγώ Προσπαθώ, ξέρεις, να προχωρήσω Μα με κρατάς με τα δεσμά σου Πονάω Κι όμως δεν φεύγω Γιατί έμαθα να σ'αγαπώ Έστω και χωρίς ανταπόκριση Έστω κι αν ποτέ δεν νιώσεις όπως εγώ Έμαθα να σ'αγαπώ χωρίς αντάλλαγμα Χωρίς να απαιτώ ούτε τα αυτονόητα Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου Για χιλιοστή φορά, αντίο...

Σπασμένα όνειρα σε χίλια κομμάτια Πες μου γιατί μου το κάνεις αυτό? Αυτό που ήθελα ήταν μόνο να σε νιώθω για λίγο δικό μου Ήμουν τόσο εγωίστρια κι εσύ τόσο μα τόσο υποκριτής Με κορόιδεψες, έπαιξες μαζί μου Με παγίδεψες στον κόσμο σου Μόνο και μόνο για ικανοποιήσεις το εγώ σου Αυτή την ατέλειωτη δίψα για αναγνώριση Αυτή την ανυπακοή σου στον χρόνο Δεν μπορείς να δεκτείς ότι μεγάλωσες Δεν θες Θες να μείνεις για πάντα παιδί Ένα κακό, ανώριμο και εγωιστικό πλάσμα Που ζητά απέγνωσμένα για λίγη προσοχή Δεν σε ενδιαφέρει από ποιον Θες κάποιος -οποιοσδήποτε- να ασχολείται μαζί σου Δεν σου έφτασε τόσο ενδιαφέρον; Γιατί με πληγώνεις πάλι; Σ' αγαπώ Δεν το καταλαβαίνεις; Αγαπάω αυτό το χαμόγελό σου, το ύφος που παίρνεις όταν έχεις δίκιο, ακόμα κι όταν έχεις άδικο Αγαπάω τις κακίες σου, το παλιόπαιδο που κρύβεις μέσα σου Αγάπα με...