Ode à la dernière pluie en moi

Κάθομαι στο παράθυρο

Η βροχή χτυπάει το τζάμι

Με προσκαλεί σε έναν ακόμα χορό απόψε

Και ξαφνικά, χωρίς καν να το σκεφτώ

Βρίσκομαι απλός παρατηρητής της ζωής μου

Ή μήπως έτσι ήμουν πάντα;

Κοιτάω το σώμα μου

-άδειο από ψυχή

συναισθήματα

λογική-

Στέκεται εκεί άβουλο και μόνο

Αλήθεια τώρα, γιατί το κάνεις αυτό;

Ένας κόμπος στον λαιμό μου

Προσπαθώ να μην δακρύσω

Τι να κάνω τώρα;

Τι πρέπει να πω;

Γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα;

Αναπάντητα ερωτήματα

Η βροχή χορεύει γύρω μου

Και τα λουλούδια έχουν μαραθεί πια

Τα δάκτυλά μου νευρικά τακτοποιούν μια τούφα απ' τα μαλλιά μου

Ένας κρύσταλλος πέφτει και σπάει

Πόσο με τρομάζει ο ήχος του

Φοβάμαι καρδιά μου κι εσύ δεν είσαι εδώ

Έφυγες

Σε άφησα να φύγεις

Η βροχή σταματά απότομα

Η νεκρική σιωπή που επικρατεί θολώνει το μυαλό μου

Μηχανικά σηκώνομαι και βγαίνω στο μπαλκόνι

Όλα είναι υγρά, το τραπεζάκι, οι καρέκλες, 

το τασάκι με τα ξεχασμένα αποτσίγαρα σου

Δεν σκέφτομαι καθαρά

Δεν μπορώ

Προσπαθώ να συμπεριφερθώ φυσιολογικά

Μα η απουσία της αγαπημένης μου βροχής με πνίγει

Σαν να ανέπνεα νερό τόσο καιρό

Σαν να μην μπορώ να ζήσω στον τοξικό αέρα

Άκου... Αυτή η σιγή προμηνύει καταιγίδα, μου έλεγες

Αλλά δεν σε πίστευα

Κι όμως, τώρα που δεν είσαι εδώ, έχω αρχίσει να φοβάμαι

Γιατί βαθιά μέσα μου ξέρω ότι αυτή η καταιγίδα θα έρθει

Από στιγμή σε στιγμή θα έρθει να μας καταστρέψει

Να κάψει και να σκίσει όλα τα ροδοπέταλα

Να χτυπήσει αλύπητα ότι κρινάκι έχει μείνει

Κι ύστερα, ποιος ο λόγος να σπαταλήσεις χρόνο για να φυτέψεις νέα λουλούδια;...

Δεν πειράζει

Πάντα θα υπάρχει ένα λουλούδι στο βάζο μου για σένα

Αλλά τώρα μην ζητάς τίποτα

Φύγε, όπως είπες

Κι εγώ θα είμαι εδώ και θα περιμένω να γυρίσεις

Αν γυρίσεις ποτέ

Αστραπή

Σε λίγο φτάνει

Ο άνεμος ψιθυρίζει χαμένα λόγια και παλιές υποσχέσεις

Γεμίζει αναμνήσεις τον σκοτεινό ουρανό

Στάζει υγρασία και νοσταλγία

Ανούσιες και μάταιες κουβέντες

Χαμογελώ ειρωνικά

Κι άλλος κρύσταλλος πέφτει

Δεν ακούγεται από την τόση φασαρία και ένταση του καιρού

Ίσως όταν περάσει ο χρόνος

Σώσω όσους κρυστάλλους μου έχουν απομείνει

Πριν στερέψω για πάντα

Αφήνομαι στον ψεύτικο ήλιο να με χαϊδέψει με τις ακτίνες του

Φωτίζομαι απ' αυτές άθελα μου

Αφού η βροχή μου πια δεν μου ανήκει

Αφού την εξόρισα για να ξεδιψάσει άλλα χέρια

Ce n'est pas la réalité. C' est un rêve...

Hurricane - 30 seconds to mars