Χαμένες υποθέσεις
Καθώς περπατώ μέσα στο δωμάτιο με τα βιβλία της ζωής μου, τα κοιτάω όλα ένα ένα. Τα αγγίζω, μαγεύομαι από την μυρωδιά των φύλλων τους, τα ξεφυλλίζω. Έχουν πάντα μια ακαταμάχητη δύναμη να με παρασύρουν στον κόσμο τους και να μου φέρνουν στον νου αναμνήσεις και γεγονότα. Κάποια μου προκαλούν πόνο, κάποια άλλα με κάνουν να γελάω σαν μικρό παιδί. Το καθένα όμως απ' αυτά έχει την δική του ιστορία, μικρή ή μεγάλη, θλιβερή ή χαρούμενη, δεν έχει σημασία. Όλα κάτι έχουν να πουν, κάτι μου έδωσαν ή θα μου δώσουν, κάτι που με κάνει να τα αγαπώ επειδή υπάρχουν.
Μ' αρέσει να περπατώ στις αναμνήσεις μου. Μου δίνουν κουράγιο και δύναμη όταν θέλω να τα παρατήσω. Μου υπενθυμίζουν πόσα έχω ζήσει και πόσο δυνατή έχω σταθεί στις δυσκολίες. Συνήθως, καθώς διαβάζω ξανά και ξανά τις σελίδες τους, καταλαβαίνω τα λάθη μου και προσέχω να μην τα επαναλάβω. Είναι παρήγορο να σου κρατάνε συντροφιά οι στιγμές που έζησες χωρίς να σε παγιδεύουν. Το ελέγχω, ζω το παρελθόν μόνη μου, παίζω σκηνές με μόνο ηθοποιό τον εαυτό μου, για να γίνω καλύτερη. Γιατί το χθες πάντα σου προσφέρει κάτι.
Έτσι, βαδίζω στους διαδρόμους του πολύτιμου δωματίου μου και κρατάω επαφή με τα βιβλία μου. Αν ψάξεις μέσα σ' αυτό το δωματιάκι και βρεις ένα κομμάτι από τις στιγμές μας και τον εαυτό σου, τότε να ξέρεις ότι σε εκτιμώ. Έτσι λειτουργώ. Γράφοντας δεκάδες και δεκάδες σελίδες για την ζωή μου. Κι αν σε βρω εκεί μέσα, τότε σ' αγάπησα, ή σ' αγαπώ, ή πάντα θα σ' αγαπώ.
Ότι γράφω, είναι μέρος της ψυχής μου. Έτσι, τα βιβλία είναι τόσο σημαντικά για μένα. Τα βιβλία μου ποτέ δεν με προδίδουν. Γι' αυτό κι εσύ δεν είσαι παρά μόνο 9 σκισμένες και ξεχασμένες σελίδες μέσα σε ένα συρτάρι. Τις έχωσα εκεί βιαστικά, γιατί μύριζαν μπαρούτι και φοβήθηκα ότι θα κάψουν την βιβλιοθήκη μου. Μην παραπονιέσαι λοιπόν, για την θέση που σου έδωσα στην ζωή μου. Σ' αγάπησα σαν να ήσουν το σημαντικότερο βιβλίο της ζωής μου αλλά εσύ προτίμησες να το αφήσεις μισοτελειωμένο με ένα φαινομενικά ειρηνικό επίλογο και βίαιες εικόνες. Αλλά δεν είσαι βιβλίο εσύ.
Μην απορείς που σε διαγράφω από την ζωή μου. Η βιβλιοθήκη μου πάντα θα κρατά τα αρχεία σου. Έστω κι αυτά που κατέστρεψες, υπάρχουν εκεί. Αλλά συγχώρεσε με, πρέπει να σε κλειδώσω στο συρτάρι πριν διαλυθώ, γιατί δεν ξέρεις να αγαπάς.
Δεν είσαι βιβλίο εσύ. Τα βιβλία μου ποτέ δεν με προδίδουν...
Μ' αρέσει να περπατώ στις αναμνήσεις μου. Μου δίνουν κουράγιο και δύναμη όταν θέλω να τα παρατήσω. Μου υπενθυμίζουν πόσα έχω ζήσει και πόσο δυνατή έχω σταθεί στις δυσκολίες. Συνήθως, καθώς διαβάζω ξανά και ξανά τις σελίδες τους, καταλαβαίνω τα λάθη μου και προσέχω να μην τα επαναλάβω. Είναι παρήγορο να σου κρατάνε συντροφιά οι στιγμές που έζησες χωρίς να σε παγιδεύουν. Το ελέγχω, ζω το παρελθόν μόνη μου, παίζω σκηνές με μόνο ηθοποιό τον εαυτό μου, για να γίνω καλύτερη. Γιατί το χθες πάντα σου προσφέρει κάτι.
Έτσι, βαδίζω στους διαδρόμους του πολύτιμου δωματίου μου και κρατάω επαφή με τα βιβλία μου. Αν ψάξεις μέσα σ' αυτό το δωματιάκι και βρεις ένα κομμάτι από τις στιγμές μας και τον εαυτό σου, τότε να ξέρεις ότι σε εκτιμώ. Έτσι λειτουργώ. Γράφοντας δεκάδες και δεκάδες σελίδες για την ζωή μου. Κι αν σε βρω εκεί μέσα, τότε σ' αγάπησα, ή σ' αγαπώ, ή πάντα θα σ' αγαπώ.
Ότι γράφω, είναι μέρος της ψυχής μου. Έτσι, τα βιβλία είναι τόσο σημαντικά για μένα. Τα βιβλία μου ποτέ δεν με προδίδουν. Γι' αυτό κι εσύ δεν είσαι παρά μόνο 9 σκισμένες και ξεχασμένες σελίδες μέσα σε ένα συρτάρι. Τις έχωσα εκεί βιαστικά, γιατί μύριζαν μπαρούτι και φοβήθηκα ότι θα κάψουν την βιβλιοθήκη μου. Μην παραπονιέσαι λοιπόν, για την θέση που σου έδωσα στην ζωή μου. Σ' αγάπησα σαν να ήσουν το σημαντικότερο βιβλίο της ζωής μου αλλά εσύ προτίμησες να το αφήσεις μισοτελειωμένο με ένα φαινομενικά ειρηνικό επίλογο και βίαιες εικόνες. Αλλά δεν είσαι βιβλίο εσύ.
Μην απορείς που σε διαγράφω από την ζωή μου. Η βιβλιοθήκη μου πάντα θα κρατά τα αρχεία σου. Έστω κι αυτά που κατέστρεψες, υπάρχουν εκεί. Αλλά συγχώρεσε με, πρέπει να σε κλειδώσω στο συρτάρι πριν διαλυθώ, γιατί δεν ξέρεις να αγαπάς.
Δεν είσαι βιβλίο εσύ. Τα βιβλία μου ποτέ δεν με προδίδουν...
Σχόλια