Το τελευταίο αντίο.

Ποιες να ήταν οι σκέψεις σου οι τελευταίες;
Όταν γλίστρησες και έπεσες μια για πάντα;
Πρέπει να έφυγες γεμάτος υπερηφάνεια
για τα πράγματα που σε έκαναν να ξεχωρίσεις.

Δεν σε ήξερα σχεδόν καθόλου, μα σε εκτιμούσα.
Πάντα πρώτος, πάντα δυνατός, πάντα εσύ.
Ένα πανέξυπνο παιδί, το οποίο χάρηκα που γνώρισα.
Λυπάμαι που δεν σου είπα ποτέ ένα αντίο.

Τα μάτια σου πάντα έλαμπαν και το χαμόγελο δεν έσβηνε ποτέ.
Σε θαύμαζα για το μυαλό σου και χαιρόμουν που είχα την τύχη να βρεθώ κοντά σου.
Ήσουν ο καλύτερος και δεν σου άξιζε.
Ήσουν ικανός για τόσα πράγματα, θα πρόσφερες τόσα πολλά.

Για σένα Ο., που ποτέ δεν φοβήθηκες να πεις την γνώμη σου δυνατά και να παλέψεις γι' αυτό που πίστευες. Για σένα, τον καλύτερο φοιτητή που πέρασε ποτέ από την σχολή. Για σένα, γιατί το αξίζεις.

Θα σε θυμόμαστε πάντα.
Γιατί ό,τι αξίζει δεν πεθαίνει ποτέ.

υ.γ. Είναι τόσο μικρό και ανάξιό σου αυτό το ποστ. Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι.