Παιχνίδι σκιών

Κι είμαι εδώ, ξαπλωμένη στο μονό κρεβάτι μου
Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά κι αριστερά
Υπακούω στον ρυθμό της μουσικής
Το χέρι μου κρέμεται, προσπαθεί να φτάσει το υγρό πάτωμα
Κοίτα, κρατάει ένα ποτήρι ουίσκι και είναι μεθυσμένο
Και το πάρτυ ξεκινάει, η διάθεση απογειώνεται
Μαζί της και το κορίτσι του κρεβατιού
Πάμε...

Μετά από κάποια δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες -ούτε που ξέρω-
Το κεφάλι κουνιέται μόνο του
Δεν υπακούει σε καμιά διαταγή μου
Και τότε αρχίζει κάτι μαγικό
Σκιές αρχίζουν να χορεύουν στον τοίχο
Τρυπάνε την σιωπή και ουρλιάζουν λόγια που δεν θέλω να ακούσω
Με κοροϊδεύουν για την κατάντια μου
Γελούν μαζί μου
Θέλω να τις διώξω, άθελά μου κλαίω.
Σταματήστε...

Το σκηνικό αλλάζει
Αγαπημένες στιγμές παίζονται μπροστά μου
Ταινία βωβού κινηματογράφου
Η καρδιά μου χτυπάει στον ρυθμό μιας μελωδίας που μισώ
Αλλά τώρα δεν έχω χρόνο να σκεφτώ
Παρακολουθώ την ζωή μου να περνάει και να χάνεται
Περίμενε κι εμένα...

Οι σκιές χάνονται
Κάνω να σηκώσω το χέρι μου να τις πιάσω, μα είναι βαρύ απ' το ποτό
Προσπαθώ να σηκωθώ, δεν μπορώ
Βοήθησε με.
Έπεσα τόσο χαμηλά, ζητιανεύοντας την προσοχή που δεν μου έδωσες
Και τώρα τι; Τι πιστεύεις για μένα; Τα χειρότερα, έτσι δεν είναι;
Κοίτα τις σκιές μας
Κοίταξέ τις καλά, χόρτασε από την ομοιότητα τους
"Δεν είναι καθόλου ίδιες", μου λες.
Κι όμως.
Γεννήθηκε ένα παιδί από τα κοινά μας
Φρόντισε το, πριν χαθεί κι εκείνο.

Δεν θα πω άλλα κοινότυπα λόγια, τα ξέρεις άλλωστε.
Θα προσέχω τον εαυτό μου περισσότερο από δω και πέρα.

Το βράδυ μου χαρίζει εφιάλτες με σένα, με μένα, με όλους
Αλλά δεν θέλω να ξυπνήσω
Ας χαθώ κι εγώ στους εφιάλτες μου.
Αλήθεια, δεν με νοιάζει πια.


Και το τραγούδι να συνεχίζει να παίζει...

"Οι σκιές δεν αγαπάνε, γιατί δεν έχουνε ψυχή........."