Second chances don't matter.


Give me love. 

Not chances.

Σχόλια

Ο χρήστης Creep είπε…
Give me love, not chances.

Με εκφράζεις απόλυτα :)
17 Ιουνίου 2011 στις 1:39 π.μ.
Ο χρήστης Ubaste (Ουμπάστι) είπε…
:) Έτσι είναι...Αν αγαπάς, δεν δίνεις ευκαιρίες. Συγχωρείς και προχωράς..
18 Ιουνίου 2011 στις 2:38 μ.μ.
Ο χρήστης Nemo είπε…
Ποοοοοολύ σωστή (και μεγάλη) κουβέντα... *thumbs up*
19 Ιουνίου 2011 στις 2:49 π.μ.
Ο χρήστης Ubaste (Ουμπάστι) είπε…
:) Χαίρομαι που συμφωνείτε μαζί μου. Γιατί μερικοί πιστεύουν ότι "Seconds chances they don't ever matter, people never change". Και δεν δίνουν δεύτερες ευκαιρίες, δεν συγχωρούν.
Κρίμα.
19 Ιουνίου 2011 στις 6:33 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στοιχεία

Ήθελα να γίνω κύμα, μα δεν έφτασα ποτέ. Ούτε αγκάλιασα την άμμο, ούτε έπαιξα μαζί της. Μόνο ταξίδευα και έβλεπα και ένιωθα την χαρά των ανθρώπων από μακρυά. Ήθελα να γίνω αεράκι, μα δεν σε άγγιξα ποτέ. Ούτε σου μίλησα, ούτε σου χαμογέλασα. Μόνο σε έβλεπα και σε θαύμαζα και όλο γέμιζαν τα πνευμόνια μου οξυγόνο. Ήθελα να γίνω στεριά δική σου, μα ήμουν άγονη. Ούτε φύτεψα δέντρα, ούτε έφτιαξα κήπους. Μόνο έφτιαχνα ρυάκια για να παίζεις με το φως και παγίδες για να μείνεις για πάντα εδώ. Αλλά ήσουν πιο έξυπνος απ' ότι υπολόγιζα. Και πάντα ξέφευγες. Έφευγες. Και με πλήγωνες. Και προσπαθούσα. Μα σου είπα, δεν έφτανα. Και τότε ήταν που θέλησα να γίνω φωτιά και έγινα. Μα δεν σε ζέστανα. Σε έκαψα. Και μαζί με σένα έκαψα και τις στεριές,    έσβησα τους ανέμους,       στέρεψα τα κύματα. Και τώρα ξεκινά μια νέα εποχή. Με φωτιές. Δεν θα απολογηθώ. Παραμένω αγνή στην ψυχή και αυτό θα έπρεπε να το ξέρεις ήδη. Μα τι να το κάνεις όταν καταστρέφε...
Διαβάστε περισσότερα

Κανέλα

Είναι σαν να βρίσκομαι μπροστά από έναν καθρέπτη. Βλέπω εσένα, τον άλλο μου εαυτό. Ναι, εσένα, που σε ανακάλυψα πριν 8 χρόνια τυχαία, ή όχι τόσο τυχαία τελικά. Φοράς κάτι απλό, μαύρο, χωρίς πολλές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω σου. Μισείς την εμφάνισή σου, θα σκότωνες για να τα αλλάξεις όλα και να ζήσεις την ζωή κάποιας άλλης, πιο ''όμορφης'' από σένα, πιο θαρραλέας. Όλα αυτά τα χρόνια, σε βλέπω να μου χαμογελάς χαιρέκακα και να μου ρίχνεις το βλέμμα . Και παρ' όλα αυτά σε αγαπούσα και σε δεχόμουν με τα καλά και τα κακά σου. Σε φρόντιζα και δεν με ένοιαζε που ο καθρέπτης ήταν θαμπός. Μόνο που με θολό το παράθυρό μας, σε έβλεπα έτσι όπως ήθελα, ή έτσι όπως ήθελες εσύ να σε βλέπω. Μέχρι που έφυγες, δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα τον λόγο που σταμάτησα να σε βλέπω. Ίσως ήταν μια παραίσθηση τελικά όλη η σχέση μας, ίσως να τα φαντάστηκα όλα. Βλέπεις, οι μόνες εξηγήσεις που μπορώ αν δώσω είναι παράλογες. Γιατί δεν είναι λογικό να με αφήσεις τ...
Διαβάστε περισσότερα

Ετεροχρονισμένος Χειμώνας

Τα γράμματα χοροπηδάνε στο λευκό κενό της σελίδας Ένας ατυχής συνδυασμός ποτού και απαγορευμένου τσιγάρου Τέλη Φλεβάρη. Ένας αργοπορημένος χειμώνας φτάνει Με τα κρύα του, τις βροχές και τα χιόνια του Με τις ομπρέλες και τις βρεγμένες συνειδήσεις των περαστικών Όχι, δεν είναι το κρύο που με πειράζει Είναι που δεν το ζω μαζί σου γιατί είσαι πάλι μακρυά Οι σταγόνες της ψυχής σου πέφτουν αργά και βασανιστικά Πάνω στις πληγές της καρδιάς μου Τις μουδιάζουν Και δεν νιώθω πλέον πόνο γιατί με γιατρεύεις εσύ Και δεν στεναχωριέμαι για το κρύο των ανθρώπων γιατί με συντροφεύεις εσύ Κι αν φύγεις Αν χαθείς έτσι ξαφνικά Όπως ήρθες Θα 'ναι σαν να χαράζεις το όνομα σου στις αναμνήσεις μου Αγαπάω τις αναμνήσεις Αυτό να το θυμάσαι ... Κάνει κρύο πάλι έξω Κι εγώ εδώ, μόνη Τυλιγμένη με την συνείδησή μου, που καίει από τις τύψεις και τα λάθη μου Εδώ Να νοσταλγώ χαμένες αγάπες και παλιές φιλίες και αγαπημένες στιγμές Γιατί όσο δεν είσαι εδώ, σκαλ...
Διαβάστε περισσότερα