Four Seasons, Part 3 : Summer

Ο καιρός περνούσε

Η ενθουσιώδης Άνοιξη άφηνε σιγά σιγά τα λευκά λουλούδια να πέσουν

Μια νέα εποχή, το Καλοκαίρι, ξεκινούσε

Που ήρθε να κάψει τα πάντα

Που δεν υποσχόταν και τα καλύτερα για τους δυο νέους

Τα κρινάκια ξεράθηκαν, τα τριαντάφυλλα άφησαν την τελευταία τους πνοή

Αφέθηκαν στην μοίρα του ανέμου

Να τα παρασύρει με την ορμή του όπου τύχει

Θυσιάστηκαν στον βωμό της ζήλιας και της πίεσης

Είπαν το τελευταίο αντίο στην εμπιστοσύνη και ξεψύχησαν

Εντάσεις, δάκρυα, χαμός...

Πεισμωμένα και θυμωμένα βλέμματα

Χέρια που κοιτάνε να ξεφύγουν, να αγγίξουν το ένα το άλλο, να λυτρωθούν

Φωνές που κοιτάνε να πληγώσουν, έτσι για να νιώσουν ότι δεν εξαρτώνται από κανένα

Εγκληματίες μιας ζωής που δεν φταίει

Εγκληματίες της ζωής τους

Πού είναι ο Έρωτας;

......

Σ' αγαπώ, το καταλαβαίνεις; Σε μισώ.

Όχι, δεν το εννοούσα, αλήθεια σ' αγαπώ.

Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα πλέον.

Θέλω τόσο απελπισμένα να σε σκοτώσω.

Ναι, να σε σκοτώσω.

Επειδή με έκανες να σε χρειάζομαι και να σε ποθώ τόσο πολύ.

Σε μισώ επειδή δεν μπορώ να υπάρξω μακρυά σου.

Σε μισώ γιατί το Καλοκαίρι που μου χάρισες με έκαψε

Αλλά με έκανε να σε θέλω όλο και πιο πολύ.

(Συνεχίζεται...)