Ματωμένα Λόγια

Ένα σκισμένο νυφικό βρίσκω στην ντουλάπα
Γεμάτο αίματα και σκόνες και αναμνήσεις
Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής
Ανέμελης και ενθουσιώδους
Με γέλια, βλέμματα, φωνές.

Δίπλα στο λευκό φόρεμα
Ένα ζευγάρι παπούτσια
Χιλιοπατημένα και παλιά
Τρόπαια που θυμίζουν πόσο χαρούμενοι ήμασταν κάποτε
Και πόσο λαχταρούσαμε να γνωρίσουμε τον κόσμο

Να και ένα ζευγάρι συναισθήματα πιο πέρα
Πονεμένα σου διηγούνται τις δικιές τους ιστορίες
Κι εσύ γελάς με τις χαρές τους
Και δακρύζεις με τις λύπες τους
Και λυπάσαι που δεν ήσουν εκεί για να τις ζήσεις

Ανοίγω το σεντούκι και μια μελωδία ξεπροβάλλει
Μου θυμίζει ότι δεν είμαι μόνη στην ζωή
Ότι πλέον έχω βρει το κλειδί της
Μόνο που πρέπει να το φυλάξω σαν τα μάτια μου
Γιατί τρέχει και χάνεται, παρεξηγεί και πληγώνεται

Μα ύστερα σκοντάφτω στο σκαλοπάτι
Ανεβαίνω την μικρή σκάλα από ξύλο
Τρίζει σε κάθε μου πάτημα, μα συνεχίζω
Ξαφνικά η αυλαία ανοίγει και βρίσκομαι στην σκηνή

"Ηθοποιός σημαίνει φως..."

Πάντα ήμουν καλή ηθοποιός
Ξεγελούσα όσους δεν με ήξεραν καλά
Κρατούσα αποστάσεις και έδειχνα έναν άλλο χαρακτήρα
Μια άλλη Ελένη, που δεν μοιάζει καθόλου με Ελένη

Πάντα ήμουν καλή ηθοποιός...

Μα όσοι με ξέρουν και με γνώρισαν και τους άφησα να με γνωρίσουν
Δεν ξεγελιούνται με τέτοια παιδιάστικα τεχνάσματα
Δεν επηρεάζονται από ψεύτικα χαμόγελα, κάλπικη χαρά
Γιατί με έμαθαν και έμαθαν τον κόσμο μου

Γι' αυτό μην αμφιβάλλεις και μην βασανίζεσαι
Με άσκοπα και ανεξάντλητα γιατί
Αν υποκρινόμουν θα το είχες καταλάβει
Αν ήμουν ψεύτικη δεν θα ήσουν πια εδώ

Αφήνω την παράστασή μου να με συνεπάρει
Σε μια διάσταση άγνωστη
Αφήνομαι να πνιγώ σε ένα ποτό, σε μια λέξη, σε ένα βλέμμα σου
Γιατί έμαθα πλέον να ρισκάρω
Να αφήνω πίσω ό,τι έχω ζήσει και να δίνομαι
Να δίνομαι σε σένα, που μου πήρες την ψυχή...
Κι ας χαθώ...