Lost and insecure…

 

 

I found god
On the corner of first and Amistad
Where the west was all but won
All alone, smoking his last cigarette
I Said where you been, he said ask anything
Where were you?
When everything was falling apart
All my days were spent by the telephone
It never rang
And all I needed was a call
That never came
To the corner of first and Amistad

Lost and insecure
You found me, you found me
Lying on the floor
Surrounded, surrounded
Why’d you have to wait?
Where were you? Where were you?
Just a little late
You found me, you found me

In the end everyone ends up alone
Losing her, the only one who’s ever known
Who I am, who I’m not, who I want to be
No way to know how long she will be next to me

Lost and insecure
You found me, you found me
Lying on the floor
Surrounded, surrounded
Why’d you have to wait?
Where were you, where were you?
Just a little late
You found me, you found me

Early morning, City breaks
I’ve been calling for years and years and years and years
And you never left me no messages
You never send me no letters
You got some kind of nerve, taking all I want

Lost and insecure
You found me, you found me
Lying on the floor
Where were you where were you
Lost and insecure
You found me, you found me
Lying on the floor
Surrounded, surrounded
Why’d you have to wait?
Where were you, where were you?
Just a little late
You found me, you found me
Why’d you have to wait?
To find me, to find me…

 

Ένα από τα καλύτερα τραγούδια με αυτούς τους υπέροχους στίχους που δεν γίνεται να μην σε εκφράζουν…

Ανασφάλεια. Μεγάλη κουβέντα. Τρομερό συναίσθημα να μην νιώθεις σίγουρος για τίποτα. Ούτε καν για τα συναισθήματα των ανθρώπων που έχεις δίπλα σου. Μα σ’ αγαπάνε, γιατί δεν το βλέπεις; γιατί δεν το καταλαβαίνεις; Κρύβεσαι πίσω από την ανασφάλειά σου, την απόγνωση και την μοναξιά σου λες και είσαι μικρό παιδάκι. Σ’ αγαπάνε, χώνεψέ το…

Αλλά από την άλλη, μερικές φορές δεν σου δίνουν σημασία. Δεν τους νοιάζει πώς αισθάνεσαι, τι γνώμη έχεις, τι έχεις περάσει μέχρι τώρα κ γιατί είσαι τόσο κλεισμένος στον εαυτό σου. Δεν τους νοιάζει η ζωή σου. Και τότε πώς μπορούν και σ’ αγαπάνε;

Ή άλλες φορές, ενώ σου δείχνουν τόσο έντονα τι σημαίνεις γι’ αυτούς, ακόμα δυσκολεύεσαι να τους πιστέψεις. Γιατί να είσαι τόσο καχύποπτος διάολε;;; Δεν υποκρίνονται. Δεν λένε ψέματα. Είσαι σημαντικός. Αρκεί να πιστέψεις σε σένα, στην δύναμή σου.

Σταμάτα να αμφιβάλλεις για τα πάντα. Δεν φοράνε όλοι οι άνθρωποι μάσκες. Δεν παίζουν όλοι θέατρο. Δεν παίζουν με τα συναισθήματά σου.

Ή μήπως όχι..;..