The perfect crime

Καληνύχτισε την παρέα της με ένα πλατύ χαμόγελο, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Πέταξε τα κλειδιά στο γραφείο, έλυσε τον αυστηρό κότσο που της τρυπούσε το κεφάλι όλη την νύχτα και ξάπλωσε στον καναπέ. Άνοιξε την τηλεόραση αλλά βαρέθηκε και είπε να κάνει ένα ντους για να χαλαρώσει. Έσβησε τα υπολείμματα του τιποτένιου κραγιόν και βύθισε το σώμα της κάτω από σαπούνι, νερό και μετάνοια. Η επιθυμία δεν άργησε να εμφανιστεί. Ήθελε να πνιγεί στην απραξία της.

Κατέληξε στο πάτωμα του δωματίου με ένα μπουκάλι ουίσκι στο ένα χέρι και το τηλέφωνο στο άλλο. Και κάθε φορά που το τηλέφωνο χτυπούσε, η απάθεια μέσα της δεν της επέτρεπε να μιλήσει. Σήκωνε το ακουστικό και αμέσως το έκλεινε. Ήξερε ότι πιθανότατα ήταν η αδελφική της φίλη που καλούσε ξανά και ξανά. Ανησυχούσε. Ήξερε πολύ καλά τι συνέβη, δεν ήταν η πρώτη φορά. Αλλά όχι, απόψε δεν θα σκεφτόταν κανέναν άλλο, μόνο τον εαυτό της. Και αυτό που ήθελε ήταν να λείψει από τον βρώμικο κόσμο για όσο χρειαστεί.

Περνούσε καλά με την παρέα της. Γελούσε και ήταν χαρούμενη για λίγο. Μέχρι που είδε εκείνον. Για ακόμα μια φορά. Έπινε το ποτό του και ήταν μυστηριώδης όπως πάντα. Πίσω από το μαύρο πουκάμισο και τα μεγάλα φρύδια του, έδειχνε να περνάει καλά και να μην έχει ανάγκη κανέναν. Αυτό την γοήτευε. Η ανεξαρτησία ενός ατόμου που δεν θα ήταν ποτέ πραγματικά δικό της. Ήταν μόνος του κι απολάμβανε τα λάγνα βλέμματα των φθηνών γυναικών γύρω του. Μα κοιτούσε μόνο εκείνην, από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο μαγαζί. 

Τα μαύρα μάτια του την ακολουθούσαν παντού, εξερευνούσαν τις σκιές του σώματός της, δεν την άφηναν σε ησυχία. Την μεθούσε ο τρόπος που την κοιτούσε, την αναστάτωνε το χέρι του καθώς σήκωνε το ποτό του. Δεν άργησε να έρθει κοντά της. Τα λόγια του της φάνηκαν σαν λόγια αγάπης και επιθυμίας να την κάνει για πάντα δική του. Για μια ακόμη φορά. Σαν μαγεμένη, τον ακολούθησε παντού. Και μετά κενό. Το δέρμα της κάηκε από τα δάκτυλά του. Τα χείλη της στέγνωσαν. Για μια ακόμη φορά.

Και το μόνο που ακουγόταν όλη την νύχτα, όπως και κάθε νύχτα, ήταν μια κραυγή απόγνωσης και έρωτα και μίσους, ανακατεμένη με σταγόνες δακρύων και ποτό.

Με χρησιμοποίησες. Για μια ακόμη φορά.

"Και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, σε εκείνη την πρώτη βραδιά, δεν θα άλλαζα τίποτα. Πάλι θα σε ακολουθούσα. Κι ας ήξερα ότι το έγκλημα είναι προσχεδιασμένο. Κι ας ήξερα ότι δεν έχεις στάλα επιθυμίας μέσα σου για μένα."