...

Καιρό έχω να γράψω εδώ. Μια η σχολή και το διάβασμα, μια η βαρεμάρα, το ξέχασα τελείως το μπλογκάκι μου. Και είναι πραγματικά το μόνο που με ακούει χωρίς να παραπονιέται. Υπομένει τις νωχελικές ή άλλοτε νευρικές κινήσεις των δακτύλων μου και εκφράζει τις σκέψεις μου. Να 'ναι καλά το κακόμοιρο.
Προειδοποιώ τους αναγνώστες ότι σήμερα δεν θα ακουστεί κάτι χαρούμενο και όπως προβλέπω μάλλον δεν θα ακουστεί για πολύ καιρό ακόμα. Λοιπόν, συγχωρέστε με προκαταβολικά. Ξεκινάω...

Αυτή η εβδομάδα δεν μπορεί να πάει χειρότερα.
Με ακυρώνεις συνεχώς, με κάνεις ένα σκουπίδι για το τίποτα.
Λες και νοιάστηκες ποτέ πραγματικά για μένα.
Δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ που με διέλυσες, γιατί τόσα χρόνια σε είχα συνηθίσει.
Συνήθισα και την απογοήτευση στο βλέμμα σου
Και την αυστηρότητά σου
Ακόμα και την απότομη συμπεριφορά σου.
Και τώρα ξαπλωμένη στο παγωμένο κρεβάτι μου
Προσπαθώ να θυμηθώ μια στιγμή χαράς μαζί σου...
Τι ειρωνεία ε;
Κάθε φορά που κάτι νομίζω πως θυμάμαι
Τα χαρτομάντηλα παίρνουν τις αναμνήσεις μακρυά
Και μένω με το γλυκόπικρο χαμόγελο στο στόμα
Όχι ότι θα χαιρόμουν αν μοιραστήκαμε ποτέ κάτι καλό
Απλά έτσι για να έχω κάτι να θυμάμαι όταν φύγω...
Για να πιστέψω ότι υπήρξες κάποια στιγμή στην ζωή μου
Αλλά μάταια...
Ότι θυμάμαι, είναι μια εικόνα πόνου, θυμού και αγανάκτησης
Ίσως και δακρύων, αν και δεν σου άξιζε τελικά.
Ξέρεις, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή χωρίς εσένα..
Χαμόγελο...
Μπορεί να είμαι πολύ κακιά τελικά...
Ή ακόμα, μπορεί εσύ να μην ήσουν καθόλου καλός
...
Σίγουρα δεν ήσουν καθόλου καλός
Χωρίς αμφιβολία.
Και τώρα τι κατάφερες;
Φεύγουμε.
Και αυτό είναι οριστικό.
Και στο ορκίζομαι ότι δεν θα ξαναπατήσω ποτέ.
Κι ας έχω ωραίες αναμνήσεις.
Κι ας έζησα όλη την ζωή μου εδώ.
Φεύγω γιατί δεν αντέχω άλλο να είμαι μαζί σου.
...
Ακουμπάω το κεφάλι μου στον υγρό τοίχο και σκουπίζω με το χέρι μου το πρόσωπό μου.
Ύγρος ο τοίχος. Υγρά και τα μάτια μου.
Κοιτάω το γραφείο μου. Το δωμάτιό μου.
Σε έναν μήνα από τώρα τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είναι εδώ.
Ούτε εγώ. - Λες κι ήμουν ποτέ...-
Φοβάμαι.
Ξέρω, όλα θα πάνε καλά.
Αυτή η φράση με έχει στοιχειώσει.
Στο τέλος θα πιστέψω το ίδιο μου το ψέμα.
Αλλά εγώ φοβάμαι.
Φοβάμαι τα πάντα.
Κι έχασα την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.
Μπράβο. Καλά τα κατάφερες.
Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος για το κατόρθωμά σου.
Κι ύστερα αναρωτιέσαι γιατί είμαι εναντίον σου.
Συγχαρητήρια.