Σε κοιτώ χωρίς να μιλάω Η σιωπή καλύπτει τα μάτια μου Εξερευνώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου Χωρίς να σε αγγίζω Με κοιτάς κι εσύ Ξαφνικά με κάνεις τόσο ευάλωτη Τόσο γυμνή μπροστά σου Τα βλέμματά μας διασταυρωμένα Οι ανάσες μας φωτιά Μην χαλάς την σιωπή Σε νιώθω τόσο κοντά μου τώρα Ακούς; Αυτή είναι η καρδιά μου Κάντην δική σου Μετέτρεψέ την σε κάτι που να αξίζει Γιατί μέχρι τώρα Δεν ήταν τίποτα Τίποτα χωρίς εσένα Τίποτα χωρίς την δική σου πνοή Συνεχίζεις να με κοιτάς Τόσο διαπεραστικά Λες και παραβίασες την πόρτα του εγώ μου Λες και τώρα δεν υπάρχει κάτι να σου κρύψω Είμαι εκτεθειμένη Μόνο με μια ματιά σου Ντρέπομαι Φοβάμαι Δεν θέλω να δεις πόσο άδεια Δεν θέλω να καταλάβεις Χαμηλώνω τα μάτια μου Καταπίνω ένα δάκρυ Κρύβω ένα ρίγος στην ραχοκοκαλιά μου Σε αγγίζω Το δέρμα σου είναι τόσο απαλό Κάτω από τα δικά μου μαχαίρια Προσπαθώ να μην σε πληγώσω Μα τα χέρια μου είναι τόσο άγρια Ματώνεις Καταπίνω κι άλλο δάκρυ Πας να μιλήσεις Σσσσ....Ησυχία...
Ήθελα να γίνω κύμα, μα δεν έφτασα ποτέ. Ούτε αγκάλιασα την άμμο, ούτε έπαιξα μαζί της. Μόνο ταξίδευα και έβλεπα και ένιωθα την χαρά των ανθρώπων από μακρυά. Ήθελα να γίνω αεράκι, μα δεν σε άγγιξα ποτέ. Ούτε σου μίλησα, ούτε σου χαμογέλασα. Μόνο σε έβλεπα και σε θαύμαζα και όλο γέμιζαν τα πνευμόνια μου οξυγόνο. Ήθελα να γίνω στεριά δική σου, μα ήμουν άγονη. Ούτε φύτεψα δέντρα, ούτε έφτιαξα κήπους. Μόνο έφτιαχνα ρυάκια για να παίζεις με το φως και παγίδες για να μείνεις για πάντα εδώ. Αλλά ήσουν πιο έξυπνος απ' ότι υπολόγιζα. Και πάντα ξέφευγες. Έφευγες. Και με πλήγωνες. Και προσπαθούσα. Μα σου είπα, δεν έφτανα. Και τότε ήταν που θέλησα να γίνω φωτιά και έγινα. Μα δεν σε ζέστανα. Σε έκαψα. Και μαζί με σένα έκαψα και τις στεριές, έσβησα τους ανέμους, στέρεψα τα κύματα. Και τώρα ξεκινά μια νέα εποχή. Με φωτιές. Δεν θα απολογηθώ. Παραμένω αγνή στην ψυχή και αυτό θα έπρεπε να το ξέρεις ήδη. Μα τι να το κάνεις όταν καταστρέφεις τα Στοιχεία μέσα σου γ
Αι στα διάλα πια. Γιατί δεν μπορώ να βγω; Πες μου έναν λόγο μόνο. ΕΝΑΝ. Τι φταίω εγώ; Όχι, πες μου. Γιατί να μην βγω; Πόσο θα σας πάρει δηλαδή να με πάτε μέχρι εκεί;; Έτσι έγινε κ την προηγούμενη φορά και έκανα 15 μέρες να δω τον Λευτέρη. :( Κ πες, πάει στο διάλο, φταίω κι εγώ για αυτή την γαμημένη κατάσταση. Εκείνος τι φταίει; :(:( Θέλω να τον δω! Θέλω να βγω! Θε΄λω να ξεφύγω λίγο από την σκατιένια καθημερινότητα μου που είναι γεμάτη με κ*λολεωφορεια και ηλίθιους καθηγητές κ ΕΣΕΝΑ –.- Πες μου γιατί το κάνεις όλο αυτό; Γιατί μας γαμάς την ζωή ρε; Γιατί μας χαλάς την ψυχολογία; Γιατί μου καταστρέφεις τα παιδικά μου χρόνια κ όλα όσα περάσαμε μαζί; Ίσως δεν νοιάστηκες ποτέ πραγματικά για μας. Απλά ήθελες να υπερηφανεύεσαι και να λες ότι σε βγάζουμε ασπροπρόσωπο. Ναι, κρύβω μέσα μου απεριόριστο θυμό και αν σε ξαναδώ θα γυρίσω απ’ την άλλη το κεφάλι μου και θα κάνω πως δεν σε ξέρω, πως δεν σε γνώρισα ποτέ. Και δεν είναι επειδή δεν μ’ αφήνουν να βγω γιατί έχουν τρεξίματα… Είναι γιατί ΕΣ
Σχόλια
Κάθε φορά αυτά που γράφεις είναι υπέροχα! Απλά μιλάς σαν να διαβάζεις τη σκεψη μου! Μπράβο σου!